-16 januari 2018-
Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, ik heb 3 volle dagen met afspraken, grotendeels voor mijn longen, maar een deel ook andere afspraken, alles behalve op zijn heideheuvels. Vandaag was de tweede dag van de drie.

Vanmorgen begon mijn dag vroeg, als eerste naar de tandarts. Maar voor ik naar de tandarts kon gaan moest ik eerst uit bed komen, dat was vanmorgen wel een dingetje. De wekker ging tig keer af en ik weet dat ik ze heb weg gedrukt, maar daarna ben ik net zo hard verder gaan slapen, tot ik Dave uit bed hoorde gaan. Oow chips, nu moet ik er ook echt uit, dan is het al half 8 geweest.
Snel sta ik op, gelukkig zitten mijn haren redelijk, daar hoef ik vandaag niets aan te doen! Tanden poetsen, medicijnen innemen, 2 grote glazen water waarvan 1 met een poeder erin. Damaris kijkt me smekend aan, ze moet er uit en kan niet wachten meent ze, dus hup de riem om en een klein rondje lopen met haar.

Op tijd kom ik bij de tandarts aan, hij loopt een beetje uit, dat ben ik van hem niet gewend. Even wachten dus, ondertussen app ik gezellig met Dave die stil staat in de file, het is weer eens raak naar zijn werk toe. Ik zou er gek van worden om bijna dagelijks in de file te staan. Dan ben ik aan de beurt, eerst mijn medicijnen doornemen, klopt het nog? Nee totaal niet dus de lijst wordt helemaal bijgewerkt, dan is mijn gebit aan de beurt, YES! Goedgekeurd! Nog even foto’s maken en daarvoor word ik vandaag gebeld als het nodig is, maar inmiddels is het eind van de dag en het is stil gebleven. Gelukkig! De dag begint goed!

Dan door naar de supermarkt, veel hebben we deze week niet nodig, maar dat wat nodig is even halen. Drinken voor Dave, magere smeerkaas voor mij, jam, sandwichspread, yoghurt en dat was het, op naar de kassa en dan door naar huis.
Ik kijk in de koelkast, hij moet hoog nodig schoongemaakt worden en hij is bijna leeg. Ik kijk op de klok, ik heb nog ruim 3 uur voor ik weer weg moet. Ik “luister” even naar mijn longen en lichaam en die zegt ook dat het moet lukken. Op de stoel ga ik voor de koelkast zitten, alles eruit, schoonmaken en alles erin, klaar is kees! Eigenlijk een klusje van niets als ik zie hoe snel ik klaar ben.
Dan is het tijd om even te rusten, ik bedenk dat ik nog niet gegeten heb door de haast van vanmorgen en pak een schaaltje yoghurt met brinta.

Na mijn verlate ontbijt pak ik mijn tas in, dan is dat vast gedaan, straks ga ik naar de longverpleegkundige. Ik heb nog tijd over dus besluit de rest van de keuken ook even schoon te maken, dan is dat ook maar mooi vast klaar voor deze week. Wat is het heerlijk, een dag dat mijn longen zich even wat meer gedeisd houden.

Dan is het tijd om te gaan, 40 minuten ben ik met haar in gesprek, hoe moet het verder. Daar waar heideheuvel foster 100/6 maximaal 4 keer daags 2 mag hebben is de longverpleegkundige er niet gelukkig mee “over de top” noemt ze het, ik moet opnieuw proberen af te bouwen…
De heftigheid hoe mijn longen reageren is het nog maar de vraag of dat weer minder wordt…
Ook mijn longplan moet bijgesteld worden, dat moet ik met de longarts over 3 weken doen, net als vele andere vragen die ik had.
Samen met de longverpleegkunidge nog gehad over wat voor een medicijnen handig zijn als ik het benauwd heb, een vriendin heeft astma en heeft geleerd meer met de foster te doen en minder met ventolin, dit was niet bespreekbaar aangezien ik de foster nu al “over de top” gebruik. Ik baal er erg van en ga het bij de longarts maar op tafel leggen over 3 weken, hopelijk reageert zij anders.
Hetgeen dat wel positief is, is dat de botscreening negatief is, dus ondanks de medicijnen die ik gebruik zijn mijn botten nog sterk genoeg, over een jaar opnieuw de botscreening om te kijken hoe het er dan voor staat.

Eenmaal weer thuis ga ik even rustig aan tafel zitten, even alles laten bezinken… dan pak ik toch maar even de poetsdoek weer, even over de kasten en lampen in de woonkamer, dan is dat deze week ook klaar. Daarna nog even naar de plastisch chirurg voor controle voor mijn duim.
Wat ben ik soms een gelukkig blij kind, haha!!! Toen ik bij de chirurg kwam en hij mijn duim onderzocht was hij zeer tevreden. Van een mager het-gaat-goed-duimpje die ik 9 maar kon maken, naar een echte het-gaat-goed-duim die ik nu kan maken! De blijvende hechting die mijn pees goed bij elkaar houdt gaat niet zorgen voor irritatie in mijn duim. Er komt een soort envelopje omheen dat je lichaam zelf aanmaakt waardoor er geen irritatie van binnen kan ontstaan, wat hebben we toch een geniaal lichaam als mens zijnde (als het allemaal goed werkt)! Daarna krijg ik te horen hoe lang ik nog met de spalk moet leven, dat is ook positief. Thuis zo min mogelijk dragen, tenzij ik zware dingen ga doen voor mijn duim. Tot eind februari mag ik het steeds verder afbouwen, ook buitenshuis. Daarna hoef ik hem alleen te dragen als ik héle zware dingen doe met mijn hand/duim, dit tot een jaar na de operatie, dus eind 2018 ben ik helemaal spalk vrij!!! Helemaal gelukkig pak ik mijn tas met vragenboekje weer in en vertel hem hoe gelukkig ik ben dat het zo goed gaat met mijn duim!
Bij het weggaan ben ik zo blij dat ik bijna vergeet een afspraak te maken bij de hand-therapeut.

Eenmaal thuis ben ik blij dat mijn dag voorbij is, nog even een rondje met Damaris lopen en dan mijn blog schrijven. Na het eten lekker relaxen.

Het was vandaag een drukke volle dag, maar doordat mijn longen even heerlijk rustig waren op een paar kleine hoestbuien na heb ik een heerlijke dag gehad waar ik voldaan op terugkijk! Morgen en overmorgen een rustige dag en vrijdag dag 3 van mijn overvolle dag.

Hou het allemaal goed en tot snel!!!